Het Verdrag van Parijs voor de bescherming van de industriële eigendom (VERDRAG van Parijs) is een van de eerste internationale verdragen het gebied van het intellectuele eigendomsrecht. Maart, gesloten, en ten slotte, in, gewijzigdHet omvat Patent, handelsmerk (merk), model recht, de onderdrukking van oneerlijke concurrentie. Onder meer uniforme regels voor octrooien en handelsmerken zijn overeengekomen. Bijvoorbeeld er is afgesproken dat in geen van de landen van de Unie, het gebruik van een gepatenteerde apparatuur aan Boord van schepen in bepaalde gevallen, als een schending van de rechten van de houder van het patent. Voorbereidende werkzaamheden begonnen in en leidde in tot een eerste versie, die is diverse malen gewijzigd sinds. Ondertussen, twee Lidstaten die niet behoren tot van deze overeenkomst, echter, de huidige (Stockholm) versie. De belangrijkste regeling is de zogenaamde prioritaire (artikel vier van het VERDRAG van Parijs) prioriteit. Een bescherming is geregistreerd in een lidstaat, kan, binnen een termijn van Voorrang van één jaar voor octrooien en Gebruik patronen worden geregistreerd, en zes maanden voor merken-en modellenrecht in een andere lidstaat aanspraak maken op de prioriteit van de eerste aanvraag. Een prioriteit tussen de verschillende vormen van intellectuele eigendomsrechten is niet volledig mogelijk. Bijvoorbeeld, voor een octrooi-aanvraag in bij het Europees octrooibureau prioriteiten van ontwerpen geclaimd. Het recht van voorrang is daarom voor de octrooi-aanvragers is belangrijk, omdat een Octrooi slechts een uitvinding kan worden beschermd, die tegenovergesteld is aan die van de prior art en een inventieve stap. Voor een octrooiaanvraag, een voorrang, de datum van voorrang voor de beoordeling van de nieuwheid en uitvinderswerkzaamheid activiteit, d.w.z. de datum van indiening van de prioriteit van toepassing, zodat de tussentijdse publicaties buiten beschouwing worden gelaten. Een ander principe van het VERDRAG van Parijs, het beginsel van de nationale behandeling, de in is Artikel twee-I van het VERDRAG van Parijs is vastgelegd. Het principe is dat de onderdanen van een land van de Unie in alle andere landen van de Vereniging met betrekking tot de bescherming van de industriële eigendom, de voordelen die de respectieve wetten verlenen aan hun eigen onderdanen thans of in de toekomst. 'In het land van herkomst naar behoren geregistreerd handelsmerk of handelsnaam zal worden zoals het is, onder de reserveringen van dit artikel, in de andere landen van de Unie voor het indienen en beschermd toegestaan. 'Volgens artikel negen van het VERDRAG van Parijs in de landen van de Unie zijn niet in staat om afzonderlijk te vergaderen onderling speciale overeenkomsten voor de bescherming van industriële eigendomsrechten, op voorwaarde dat deze overeenkomsten in strijd zijn met de bepalingen van het VERDRAG van Parijs. Deze bijzondere overeenkomst van cooperation Treaty (PCT), dat regelt een gemeenschappelijke login-procedure aan alle Verdragsluitende Staten, bijvoorbeeld, of van het Europees octrooi Verdrag (EOV), de procedure voor de toekenning van een octrooi voor zijn Het contract Staten verenigde en gecentraliseerde. Ook de overeenkomst van Madrid betreffende de internationale inschrijving van merken is een speciale Vereniging. Duitsland van het VERDRAG van Parijs te staan voor een lange tijd tegen, en was slechts met ingang van. Mei de overeenkomst.
